ตื่นเต้นอีกแล้วนะครั้งนี้ โรคกลัวน้ำกำเริบอย่างแรง ……
แต่ก็ทำว่าสู้ไว้ ทั้งที่ใจจริงนั้น ฝ่อหมดแล้วนะ…..
(ระบายบ้าง อะไรบ้าง…..)
ดีนะที่ได้ ลูกชิ้นอร่อยร่อยช่วยไว้ หมูสะเต๊ะอีก และของกินอีกมากมาย อาการค่อยดีขึ้นมาหน่อย 😀
ลูกชิ้นเนื้อหมู เนื้อเต็มชิ้น ไม่ได้ผสมแป้งเลยนะจ๊ะ กินแล้วสัมผัสได้นะเธอ อะไรเนี๊ยะ! อาหารธรรมดาบ้านๆนิ ที่นี่ทำมันออกมาให้พิเศษขนาดนี้เลยเหรอ? WoW! ไม่เอาล่ะ ไม่พูดมากมายสาธยายเกินไป น้ำลายไหลน่ะสิ
อีกอย่างหมูสะเต๊ะ บร๊ะเจ้า!อร่อย อร่อยจริงๆ… เอ่อ…ได้ข่าวว่ามางาน WahooPia Boat Party ทำไมโม้แต่เรื่องอาหารอยู่นั่นแหละงงตัวเองมั้ยอุ๊?
มาขึ้นเรือกันดีกว่า (หายใจเข้า หายใจออก ช้าๆ อย่าเครียด ไม่เครียดๆ…) เอาแค่เดินไปขึ้นเรือให้ได้ก่อนเถอะ เอาแค่อยู่ตรงโป๊ะให้ได้ก่อนเถอะ โอ้ว…อะไรกันเนี๊ยะบอกได้คำเดียวว่า กลัวมากจริงๆ ชอบนะทะเล ชอบนะฟ้าสวยๆอยากนั่งนะในเรือหรูๆแต่กลัวน้ำนี่นาต้องทำยังไงเนี๊ยะ
ไม่ท้อจ้ะยังพยายามอยู่ตั้งใจมากมากเดินแต่ละก้าวยกย่างอย่างมีสติสุดๆ ตกลงไปในน้ำก็แย่น่ะสิ ไซส์ใหญ่ขนาดนี้ ใครจะไปช่วยไหว ยังดีนะทีได้กำลังใจดีดีจากเพื่อนร่วมทาง ไม่งั้นล่ะก็ หมอบไปนานแล้ว
ได้ยินมาเยอะแล้ว ว่าความกลัวเป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้นเอง อย่าสร้างมันขึ้นมาเองดีที่สุด…อุ๊ก็อยากเป็นอย่างนั้นนะ แต่ทำไม่ได้ซะที (สงสัยต้องมีสติมากกว่านี้อีก!)
~ เหตุการณ์วันนี้แทบบจะไม่มีอะไรบรรยายเลย เพราะว่า กล้องพังซะก่อน มิสามารถเก็บภาพมาได้ตามที่ใจหวังไว้
เสียดายนะ โอกาสแบบนี้ ไม่ได้มีง่ายๆ เฮ่อ…เพลียเลย